จินตนาการแฟชั่นสไตล์เอ็ดเวิร์เดียนในสยาม: แฟชั่นตะวันตกในราชสำนักสยามสมัยรัชกาลที่ ๕ ตอนปลาย (ค.ศ. 1900–1910) (ตอนที่ 1)
จินตนาการแฟชั่นสไตล์เอ็ดเวิร์เดียนในสยาม: แฟชั่นตะวันตกในราชสำนักสยามสมัยรัชกาลที่ ๕ ตอนปลาย (ค.ศ. 1900–1910) (ตอนที่ 1)
คอลเลกชันภาพพอร์ตเทรตชุดนี้ที่สร้างสรรค์ขึ้นด้วยโมเดล AI Flux LoRA ซึ่งผมฝึกฝนขึ้นเองโดยเฉพาะ คือการจินตนาการเชิงประวัติศาสตร์ในรูปแบบ “สมมุติว่า…”: หากสตรีชั้นสูงในราชสำนักฝ่ายในของสยาม ได้รับเอาแฟชั่นตะวันตกยุคเอ็ดเวิร์เดียนมาใช้เต็มรูปแบบในช่วงปลายรัชกาลที่ ๕ ต้นศตวรรษที่ 20 ภาพชุดนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากซิลูเอตอันสง่างามของแฟชั่นอังกฤษในรัชสมัยพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 (ประมาณ ค.ศ. 1900–1910) โดยจินตนาการถึงสตรีชั้นสูงของสยาม ครอบครัวของทูตไทยที่เพิ่งกลับจากยุโรป หรือชาวต่างชาติที่พำนักอยู่ในกรุงเทพฯ ในช่วงเวลาเดียวกัน คอลเลกชันนี้คือการสำรวจความเป็นไปได้ทางวัฒนธรรมและความงาม ที่ผสมผสานความหรูหราสไตล์ตะวันตกเข้ากับอัตลักษณ์แบบสยามอย่างกลมกลืนและเปี่ยมด้วยจินตนาการ
แฟชั่นในยุคเอ็ดเวิร์เดียนถือเป็นการเปลี่ยนผ่านจากความโอ่อ่าเกินจริงของยุคปลายวิกตอเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "แขนเสื้อหมูแฮม (Leg of Mutton Sleeve) ที่เคยได้รับความนิยมอย่างสูงในช่วงทศวรรษ 1890 สู่ซิลูเอตที่อ่อนช้อย ละมุน และสง่างามมากขึ้น จุดเด่นคือ “อกทรงหน้าอกนกพิราบ” (Pigeon Breast หรือ Monobosom) ที่สร้างเส้นโค้งแบบตัว S ผ่านการใส่คอเซ็ตที่ออกแบบเป็นพิเศษที่เรียกว่า s-bend corset เมื่อใส่แล้วจะผลักอกให้ยื่นไปข้างหน้า และบันท้ายยื่นไปข้างหลัง โดยมักจะสวมใส่กับเสื้อคอตั้ง แขนยาวสามส่วนหรือแขนลูกไม้ซ้อนชั้น สวมกับกระโปรงยาวเอวสูงเข้ารูปอย่างประณีต
แฟชั่นของเสื้อคอตั้งของยุคนี้ มาจากการแต่งตัวของสมเด็จพระราชินีอเล็กซานดราแห่งสหราชอาณาจักร ซึ่งเดิมเป็นเจ้าหญิงแห่งเวลส์ พระองค์ได้กลายเป็นผู้นำแฟชั่นของยุคอย่างแท้จริง พระองค์ทรงนิยมสวมเสื้อคอสูงและสร้อยโช้คเกอร์เพื่อปกปิดบาดแผลที่พระศอ และด้วยบุคลิกที่เปี่ยมด้วยรสนิยมอันละเมียดละไม จึงกลายเป็นแบบอย่างสำคัญที่ส่งอิทธิพลด้านการแต่งตัวและแฟชั่นไปทั่วทั้งยุโรปและดินแดนอาณานิคม
อิทธิพลของพระองค์ยังปรากฏชัดเจนแม้ในราชสำนักไทย เราสามารถเห็นเค้าโครงแห่งรสนิยมของสมเด็จพระราชินีอเล็กซานดราในพระฉายาลักษณ์ของสมเด็จพระบรมราชินีนาถแห่งสยามในช่วงเวลาเดียวกัน ซึ่งทรงฉลองพระองค์เป็นเสื้อแบบเอ็ดเวิร์เดียน สวมโช้คเกอร์เพรชและสร้อยมุกห้อยยาวหลายๆเส้นรวมกัน ซึ่งล้วนเป็นซิกเนเจอร์ลุคของสมเด็จพระราชินีอเล็กซานดราอย่างชัดเจน
ในสยาม ยุคเอ็ดเวิร์เดียนนี้สอดคล้องกับช่วงสิบปีสุดท้ายในรัชกาลของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร.5 พ.ศ. 2411–2453) ซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่งการปฏิรูปและเปิดรับอารยธรรมตะวันตกอย่างมากมาย สตรีในราชสำนักนิยมประยุกต์แฟชั่นตะวันตกด้วยการสวมเสื้อเชิ้ตแบบยุโรปคู่กับผ้านุ่งโจงกระเบน เกิดเป็นสไตล์ลูกผสมที่งดงามลงตัว พร้อมกับการนำสัญลักษณ์ของความเป็นสมัยใหม่แบบตะวันตกมาใช้ เช่น ถุงน่องสีขาว รองเท้าเข้ารูปแบบยุโรป และทรงผมแบบ Gibson Girl ที่ยกสูงและพองฟูอย่างวิจิตร ซึ่งล้วนเป็นสัญลักษณ์ของความมีรสนิยมและฐานะในสังคมชนชั้นสูง
อย่างไรก็ตาม คอลเลกชันภาพชุดนี้เลือกที่จะสำรวจอีกความเป็นไปได้หนึ่ง — คือการนำ “แฟชั่นตะวันตกแบบเอ็ดเวิร์เดียนเต็มรูปแบบ” มาใช้ในบริบทของราชสำนักสยาม โดยไม่ผ่านการประยุกต์ เราเห็นสตรีผู้สูงศักดิ์สวมกระโปรงเข้ารูปยาว เสื้อคอตั้งลูกไม้ ถุงมือยาว ร่มกันแดดประดับลูกไม้ และหมวกปีกกว้างที่ตกแต่งด้วยขนนก ดอกไม้ และผ้าทูลล์อย่างหรูหรา ทุกองค์ประกอบสะท้อนความมั่นใจในการรับแบบแผนสากลและกลายเป็นภาพแทนของสตรีผู้เปี่ยมรสนิยมและอำนาจทางวัฒนธรรม
ภาพชุดนี้ไม่ได้สะท้อนเพียงแค่ความงามของเสื้อผ้า แต่ยังเปิดพื้นที่ให้เราทบทวนการเปลี่ยนผ่านทางวัฒนธรรมในยุคสมัยหนึ่ง — ยุคที่สยามกำลังประสานรอยต่อระหว่างอัตลักษณ์ท้องถิ่นและอิทธิพลโลกาภิวัตน์ ผ่านพลังของความงามและความปรารถนาในความทันสมัย ด้วยเทคโนโลยี AI เราจึงสามารถรังสรรค์บทบันทึกภาพใหม่ของอดีต ที่ทั้งเป็นไปได้และเปี่ยมไปด้วยจินตนาการในราชสำนักสยาม
Imagining Edwardian Fashion in Siam: Western Elegance in the Siamese Court during the Late Reign of King Chulalongkorn (1900–1910) (Part 1)
This AI-generated portrait collection, created using my own custom-trained Flux LoRA models, presents a historical “what-if” scenario: What if the noblewomen of Siam’s inner court had fully adopted Edwardian Western fashion during the final decade of King Chulalongkorn’s reign at the dawn of the 20th century? Inspired by the refined silhouette of English fashion during the reign of King Edward VII (circa 1900–1910), this collection imagines aristocratic Siamese women, the families of Thai diplomats recently returned from Europe, and foreign expatriates residing in Bangkok at the time. It is a visual exploration of cultural and aesthetic possibilities, blending Western elegance with Siamese identity in a seamless and imaginative way.
Edwardian fashion marked a transition away from the exaggerated styles of the late Victorian era—particularly the voluminous leg-of-mutton sleeves popular in the 1890s—toward a more graceful, delicate, and elegant silhouette. One of its most defining features was the “pigeon breast” or monobosom shape, which created an S-curve line by using a specially designed s-bend corset that pushed the bust forward and the hips back. These corseted forms were typically paired with high-necked blouses, three-quarter-length sleeves or layered lace cuffs, and long, high-waisted skirts tailored with exquisite precision.
The high-neck blouse became a fashion staple of the period, influenced by the personal style of Her Majesty Queen Alexandra of the United Kingdom, who, as Princess of Wales, rose to become the fashion icon of her era. Known for her delicate sensibilities, Queen Alexandra often wore high collars and chokers to conceal a scar on her neck, and her impeccable taste set the tone for women across Europe and its colonies.
Her influence could even be seen in the Siamese royal court. Portraits of Her Majesty the Queen of Siam during this period reveal distinctly Edwardian styles—high-necked lace blouses, paired with diamond chokers and multiple strands of long pearl necklaces—faithfully echoing Queen Alexandra’s signature look.
In Siam, the Edwardian period coincided with the final decade of the reign of King Chulalongkorn the Great (Rama V, r. 1868–1910), a time marked by sweeping reforms and the widespread embrace of Western modernity. Siamese court ladies adapted Western fashion by pairing European-style blouses with traditional chong kraben, forming a graceful hybrid style that harmonised local tradition with foreign elegance. Markers of Western modernity—such as white stockings, European leather shoes, and high-volume Gibson Girl hairstyles—were embraced by aristocratic women as subtle indicators of taste, sophistication, and modern sensibility.
However, this collection offers a different vision—one in which Edwardian Western fashion is adopted in its entirety, without local adaptation. Here, we envision noblewomen in long, form-fitting skirts, lace high-necked blouses, long gloves, and wide-brimmed hats adorned with feathers, flowers, and tulle. Lace-trimmed parasols and layered jewellery complete the ensemble, presenting confident and worldly women, firmly rooted in global fashion culture.
These portraits are not merely depictions of beautiful attire. They open a window into a cultural crossroads—an era when Siam was balancing its unique identity with the allure of global influence. Through the lens of AI-generated imagery, this collection reimagines a lost visual history—where fashion, fantasy, and cultural transition come together in the golden light of Siam’s royal court.
#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashion #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart #ThaiFashionHistory #ThaiFashionAI
