คู่สีสวัสดิรักษา “วันศุกร์ – นุ่งเมฆคราม ห่มจันทร์” และวัน “วันพิพิธภัณฑ์ไทย”
คู่สีสวัสดิรักษา “วันศุกร์ – นุ่งเมฆคราม ห่มจันทร์” และวัน “วันพิพิธภัณฑ์ไทย”
ภาพที่สร้างสรรค์ด้วยเทคโนโลยี AI นี้ เป็นการจินตนาการแฟชั่นของสตรีฝ่ายในราชสำนักสยาม สมัยรัชกาลที่ ๕ (พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว) ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ ๑๙ (พ.ศ. ๒๔๓๐–๒๔๔๐ / ค.ศ. 1890s) โดยออกแบบให้สอดคล้องกับ คู่สีสวัสดิรักษา ของวันศุกร์ คือ “วันศุกร์ นุ่งเมฆคราม ห่มจันทร์” (นุ่งผ้าสีน้ำเงิน ห่มผ้าสีเหลือง)
ในทศวรรษ 1890 (พ.ศ. 2433–2442) แฟชั่นแขนเสื้อพองทรงหมูแฮม (Leg-of-Mutton Sleeve) กลายเป็นเอกลักษณ์ประจำยุค โดยเฉพาะราว พ.ศ. 2438 (ค.ศ. 1895) แขนเสื้อขยายพองโตถึงที่สุด มักจับคู่กับคอร์เซ็ตรัดแน่นและกระโปรงทรงเอไลน์ที่เน้นสัดส่วนเว้าส่วนโค้งตามอุดมคติความงามแบบวิกตอเรีย
ในสมัยรัชกาลที่ ๕ สยามอยู่ระหว่างการปรับตัวเข้าสู่ความทันสมัย รับเอาวัฒนธรรมตะวันตกเข้ามามีบทบาทในราชสำนักฝ่ายใน สตรีชาววังจึงปรับแฟชั่นวิกตอเรียให้เข้ากับการแต่งกายไทยดั้งเดิม จนเกิดเป็นสไตล์เฉพาะที่ผสมผสานอย่างกลมกลืน
เสื้อแขนหมูแฮมถูกนำมาสวมคู่กับ โจงกระเบน กลายเป็นรูปแบบการแต่งกายที่ทั้งสง่างามและเป็นเอกลักษณ์ แขนเสื้อพองโตช่วยเพิ่มความโอ่อ่า ขณะที่โจงกระเบนยังสะท้อนอัตลักษณ์ความเป็นไทย การตัดเย็บส่วนใหญ่ใช้ผ้าไหมชั้นดี พร้อมงานปักลวดลายที่ผสมผสานศิลปะแบบตะวันตกเข้ากับลวดลายไทยได้อย่างประณีต
ในโอกาสวันที่ ๑๙ กันยายน “วันพิพิธภัณฑ์ไทย” จึงเลือกจัดวางคอลเลกชันนี้ในบริบทของ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร
ราว พ.ศ. ๒๓๙๖ (ค.ศ. 1853) พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ ๔) โปรดเกล้าฯ ให้สร้างพระที่นั่งราชฤดี เพื่อรวบรวมสิ่งของต่าง ๆ ที่ทรงได้มาก่อนเสด็จขึ้นครองราชย์ รวมทั้งเครื่องราชบรรณาการจากนานาประเทศ ต่อมาได้ย้ายไปจัดแสดงในพระที่นั่งอนันตสมาคม และพระที่นั่งประพาสพิพิธภัณฑ์ (ปัจจุบันคือพระที่นั่งศิวาลัยมหาปราสาท) ภายใต้ชื่อ “Royal Museum”
จนถึงวันที่ ๑๙ กันยายน พ.ศ. ๒๔๑๗ (ค.ศ. 1874) พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้ใช้อาคารหอคองคอเดีย (Concordia Hall – ปัจจุบันคือศาลาสหทัยสมาคม) ซึ่งสร้างขึ้นตามแบบสถาปัตยกรรมตะวันตกใกล้ประตูวัดพระศรีรัตนศาสดาราม ซึ่งเดิมเป็นสโมสรของทหารมหาดเล็ก จัดตั้งเป็น “มิวเซียม” โดยทรงย้ายวัตถุที่เคยจัดแสดงในพระที่นั่งสมมติเทวราชอุปปัติ (ซึ่งอยู่ในกลุ่มพระอภิเนาว์และติดกับพระที่นั่งอนันตสมาคม) มาจัดแสดง ณ หอคองคอเดีย การจัดแสดงประกอบด้วยสิ่งของที่ผลิตโดยชาวสยาม และสินค้าจากห้างร้านของชาวต่างประเทศ เปิดให้ประชาชนเข้าชมในคราวงานเฉลิมพระชนมพรรษา ครบ ๒๑ พรรษา วันที่ ๒๐ กันยายน พ.ศ. ๒๔๑๗ และต่อมาได้เปิดให้เข้าชมเป็นประจำทุกปีในวาระเฉลิมพระชนมพรรษา
ต่อมาใน พ.ศ. ๒๔๓๐ (ค.ศ. 1887) เมื่อสมเด็จพระบวรราชเจ้ากรมพระราชวังบวรวิชัยชาญสิ้นพระชนม์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้ย้ายพิพิธภัณฑสถานไปตั้งที่พระราชวังบวรสถานมงคล (วังหน้า) โดยใช้พระที่นั่ง ๓ องค์ ได้แก่ พระที่นั่งศิวโมกขพิมาน พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ และพระที่นั่งอิศราวินิจฉัย เป็นสถานที่จัดแสดง เรียกว่า มิวเซียมหลวงวังหน้า (The Royal Museum at Wang Na) ซึ่งนับเป็นรากฐานของพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร ในปัจจุบัน
Sawasdiraksa Colour Palette for Friday: “Blue Cloud with Moonlight Yellow” and Thai Museum Day
This AI-enhanced image reimagines the court fashion of the inner palace during the reign of King Chulalongkorn (Rama V) in the late 19th century (1887–1897 / 1890s). The design is based on the Sawasdiraksa daily colour scheme for Friday: “Wan Suk – Blue Cloud Lower Garment with Yellow Upper Garment.”
During the 1890s (1890–1899), the leg-of-mutton sleeve became the defining silhouette of the decade, reaching its fullest and most dramatic shape around 1895. These voluminous sleeves were often paired with tightly laced corsets and A-line skirts that accentuated the idealised hourglass figure of the era.
In Siam under King Chulalongkorn, the kingdom was modernising rapidly, adopting Western influences in governance, culture, and dress. These influences extended into the inner court, where women blended Victorian fashion with traditional Siamese dress, creating a unique hybrid style.
The leg-of-mutton sleeve was often worn with the chong kraben, a traditional wrapped lower garment, resulting in a look that was both elegant and distinctly Siamese. The puffed sleeves added dramatic grandeur, while the chong krabenmaintained a sense of cultural identity. Garments were usually made from fine silk with intricate embroidery, blending Western motifs with Thai artistry.
Today, on 19 September, Thai Museum Day, I have set this collection within the context of the National Museum Bangkok.
Around 1853 (R.S. 121 / 2396 B.E.), King Mongkut (Rama IV) commissioned the construction of Phra Thinang Rachrudi to house a collection of objects he had acquired prior to ascending the throne, including diplomatic gifts and foreign treasures. These were later displayed in the Ananta Samakhom Throne Hall and Phra Thinang Prapas Phibitsathan (today Phra Thinang Siwalai Maha Prasat), under the name “Royal Museum.”
On 19 September 1874 (2417 B.E.), King Chulalongkorn granted the use of the Concordia Hall (today the Sala Sahathai Samakhom), a Western-style building near the entrance to Wat Phra Sri Rattanasatsadaram, originally a military officers’ club, to serve as a museum. Objects previously displayed in Phra Thinang Sommuti Devaraj Uppabat, adjacent to the Ananta Samakhom Throne Hall, were transferred here to the Concordia Hall. The exhibitions, which combined Siamese artefacts and foreign trade goods, were first opened to the public on 20 September 1874, on the occasion of the King’s 21st birthday. Thereafter, they were displayed annually during the royal birthday celebrations.
In 1887 (2430 B.E.), following the death of Prince Krom Phra Ratchawang Bovorn Wichaichan, King Chulalongkorn relocated the Royal Museum to the Front Palace (Wang Na). Exhibitions were arranged across three major halls: Phra Thinang Sivamok Phiman, Phra Thinang Buddhaisawan, and Phra Thinang Issarawinitchai. This institution became known as the Royal Museum at Wang Na—the foundation of the present National Museum Bangkok.
#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart #ThaiFashionHistory #ThaiFashionAI #thailand
