สุภาพบุรุษยุคเอ็ดเวิร์ด: จากฟร็อคโค้ตสู่สูทสมัยใหม่ (ราว พ.ศ. ๒๔๕๐ / ค.ศ. 1907)
สุภาพบุรุษยุคเอ็ดเวิร์ด: จากฟร็อคโค้ตสู่สูทสมัยใหม่ (ราว พ.ศ. ๒๔๕๐ / ค.ศ. 1907)
ภาพที่ได้รับการบูรณะและสร้างสรรค์ขึ้นใหม่ด้วยเทคโนโลยี AI คอลเล็คชั่นนี้คือพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งฉายในราวปี พ.ศ. ๒๔๕๐ ซึ่งตรงกับช่วงปลายของยุคเอ็ดเวิร์ด (Edwardian Era) แฟชั่นบุรุษอยู่ในห้วงแห่งการเปลี่ยนผ่านระหว่างความเคร่งครัดแบบวิกตอเรียของ ชุดแบบฟร็อคโค้ต (Frock Coat) และความสง่างามร่วมสมัยของ ชุดแบบสูทลาวน์จ (Lounge Suit) ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นแบบแผนของเครื่องแต่งกายบุรุษสมัยใหม่ตลอดศตวรรษที่ ๒๐
1. ฟร็อคโค้ต (Frock coat): สัญลักษณ์แห่งอำนาจและความสง่างามแบบวิกตอเรีย
ฉลองพระองค์แบบฟร็อคโค้ต ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความน่าเกรงขามและความสุภาพของสุภาพบุรุษในศตวรรษที่ ๑๙
ลักษณะเด่นคือเป็นเสื้อโค้ตยาว การตัดเย็บให้เข้ารูปช่วงเอว มีแนวต่อเอว (waist seam) และชายเสื้อยาวคล้ายกระโปรง เพื่อสร้างสัดส่วนที่สง่างามและทรงอำนาจ
โดยทั่วไปนิยมทรง ดับเบิลเบรสต์ (Double-breasted) สวมเป็นเสื้อชั้นนอกเหมือนเสื้อสูทที่ใส่กันในปัจจุปัน และสวมคู่กับ เสื้อกั๊ก (Waistcoat) และ ผ้าผูกคอแบบ Ascot หรือ Cravat พร้อมปกเสื้อถอดได้แบบ ปก imperial หรือ ปก wing ซึ่งสะท้อนถึงระเบียบและฐานะทางสังคมของผู้สวมใส่
หมวกที่นิยมสำหรับใส่คู่กับ Frock coat คือหมวก Top hat
สำหรับ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ฉลองพระองค์แบบฟร็อคโค้ตมิได้เป็นเพียงเครื่องแต่งพระองค์ หากยังเป็น สัญลักษณ์ของความศิวิไลซ์ และภาพลักษณ์ของพระมหากษัตริย์ผู้ทรงปรีชาญาณในยุคใหม่
ในบริบทของสยาม การทรงฉลองพระองค์แบบตะวันตกเช่นนี้มีนัยสำคัญทางการเมืองอย่างยิ่ง เพราะเป็นการประกาศต่อสายตาชาวโลกว่า สยามคืออารยประเทศที่เทียบเท่าชาติยุโรป ในยุคที่จักรวรรดินิยมกำลังขยายอิทธิพลอย่างรุนแรง
2. สูทลาวน์จ (Lounge suit): จุดเริ่มต้นของความสง่างามสมัยใหม่
ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ ๒๐ แฟชั่นบุรุษเริ่มเปลี่ยนจากความเคร่งครัดไปสู่ความผ่อนคลาย ฉลองพระองค์สูทลาวน์จ (Lounge Suit) ซึ่งเดิมใช้สำหรับสวมใส่ในชนบทหรือเวลาพักผ่อน เริ่มได้รับความนิยมในเมืองและแพร่เข้าสู่สังคมชั้นสูง
สูทลาวน์จมีลักษณะ เสื้อสั้นกว่า เบากว่า และไม่มีแนวต่อเอว แตกต่างจากฟร็อคโค้ตที่เป็นทางการ
ส่วนมากเป็นแบบ ซิงเกิลเบรสต์ (Single-breasted) ติดกระดุมสามเม็ด สวมคู่กับกางเกงผ้าชนิดเดียวกัน และ เสื้อกั๊กไหมหรือผ้าลาย ซึ่งมักเพิ่มความหรูหราด้วยลวดลายปักหรือผ้าทอลายพิเศษ และผูกคอด้วยเน็คไท หรือโบหูกระต่าย
หมวกที่นิยมสำหรับใส่คู่กับ Lounge suit คือหมวก Bowler, Homburg, Fedora และ Boater
การเปลี่ยนแปลงนี้สะท้อนถึงการ ลดความเป็นลำดับชั้นทางสังคม และการมุ่งสู่ความเป็นสมัยใหม่ของโลกอุตสาหกรรม ที่เน้นความคล่องตัวและบุคลิกภาพส่วนบุคคล
พระฉายาลักษณ์ของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่เชื่อว่าถ่ายในปี พ.ศ. ๒๔๕๐ จึงเป็นภาพสะท้อนช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของแฟชั่นโลก พระองค์ทรงเลือกฉลองพระองค์สูทลาวน์จผ้าเนื้อละเอียด สีเข้มเรียบ คู่กับเสื้อกั๊กทองลายแพรและเนกไทไหม ซึ่งแสดงถึง ความสง่างามแบบสุภาพบุรุษสากล และ วิสัยทัศน์แห่งความทันสมัยของราชสำนักสยาม
3. มรดกแห่งสมัยใหม่: ต้นกำเนิดของสูทศตวรรษที่ ๒๐
สูทลาวน์จในยุคเอ็ดเวิร์ดได้กลายเป็นรากฐานของสูทสมัยใหม่ในยุคถัดมา โดยเฉพาะในช่วงทศวรรษ 1920–1930
การตัดเย็บมีความเรียบง่ายมากขึ้น เสื้อสั้นลง ไม่มีแนวต่อเอว และ ปกเสื้อ (lapel) กว้างขึ้นเพื่อรับกับแฟชั่นแห่งยุคหลังสงคราม
ปกเสื้อแบบแข็งถูกแทนที่ด้วย ปกเสื้อแบบอ่อนและผูกคอด้วยเนกไท ซึ่งกลายเป็นมาตรฐานของการแต่งกายบุรุษตลอดศตวรรษที่ ๒๐
ดังนั้น การพัฒนาเครื่องแต่งกายจากฟร็อคโค้ตสู่สูทลาวน์จ จึงมิใช่เพียงวิวัฒนาการทางแฟชั่นเท่านั้น หากยังสะท้อน การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมและโครงสร้างสังคมโลก จากยุคของลำดับชั้นสู่ความเป็นปัจเจกและความเป็นมืออาชีพในโลกสมัยใหม่
พระบรมฉายาลักษณ์ของ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในราวปี พ.ศ. ๒๔๕๐ จึงทรงคุณค่ายิ่งในฐานะหลักฐานทางวัฒนธรรมแห่งยุคเปลี่ยนผ่าน
ฟร็อคโค้ต สะท้อนพระบารมีแห่งกษัตริย์ผู้ทรงธรรมและสง่างามตามแบบยุโรป และการแต่งพระองค์อย่างเป็นทางการ
ส่วน สูทลาวน์จ คือประกายแห่งความเป็นสมัยใหม่ ที่ประกาศให้โลกเห็นว่าสยามพร้อมก้าวเข้าสู่ความศิวิไลซ์อย่างแท้จริง
ฉลองพระองค์ทั้งสองแบบนี้จึงเปรียบเสมือนสะพานเชื่อมระหว่าง “จักรวรรดินิยม” และ “โลกสมัยใหม่” ที่ยังคงส่งอิทธิพลต่อแฟชั่นบุรุษเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน
________________________________________
The Edwardian Gentleman: From Frock Coat to Lounge Suit (circa 1907)
By 1907—the twilight of the Edwardian era—men’s fashion stood at a crossroads between the rigid formalism of the Victorian frock coat and the relaxed elegance of the modern lounge suit, which would define male dress for the next century.
1. The Frock Coat: Symbol of Victorian Authority
The frock coat dominated the 19th century as the hallmark of masculine respectability.
It featured a waist seam, flared skirts, and a double-breasted front, giving the wearer a sculpted silhouette that emphasised posture and propriety.
The coat was worn with a waistcoat, high starched collar, and cravat or ascot, signifying social rank and gravitas.
For monarchs and statesmen such as King Chulalongkorn, the frock coat became a symbol of modern governance—a European mode of respectability that projected the image of a civilised and enlightened ruler.
In Siam’s context, adopting this Western form of dress was also a political statement. It represented sovereignty, equality, and diplomacy, signalling that Siam stood on equal footing with European powers during an age of imperialism.
2. The Lounge Suit: The Rise of Modern Elegance
By the early 1900s, fashion began to relax. The lounge suit, initially a casual alternative for the countryside or leisure activities, gradually made its way into cities and eventually court life.
The lounge coat was shorter and less structured, replacing the heavy frock coat for everyday wear.
It was usually single-breasted, with three buttons, worn with matching trousers and a contrasting waistcoat, often in silk or patterned brocade.
The shift marked a democratisation of dress—moving away from rigid aristocratic codes towards a modern, business-oriented elegance.
King Chulalongkorn’s 1907 portraits capture this pivotal transition. His adoption of the lounge suit, with its softer construction and refined simplicity, demonstrates how rapidly Western tailoring was evolving—and how Siam’s monarchy positioned itself at the forefront of modernity.
3. The Legacy: Foundation of the 20th-Century Suit
The Edwardian lounge suit became the direct ancestor of the 1920s and 1930s modern suit.
By then, the waist seam disappeared entirely, jackets shortened further, and lapels widened to express youthful energy and post-war confidence.
The high, stiff collars of Edwardian fashion gave way to soft turndown collars and ties, creating a look still familiar today.
Thus, the sartorial journey from the frock coat to the lounge suit represents not only a change in fashion but a profound cultural shift—from hierarchy to individuality, from ceremony to modern professionalism.
King Chulalongkorn’s 1907 portraits stand at the meeting point of tradition and transformation. The frock coat embodied the royal dignity of a 19th-century sovereign, while the lounge suit heralded the cosmopolitan modernity of the 20th century. Together, they tell the story of how Siam’s monarchy—and global fashion—stepped confidently from empire into modern civilisation.
#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart #ThaiFashionHistory #ThaiFashionAI #thailand
