เจ้าบุญวาทย์วงษ์มานิต ฯ และกางเกงขี่ม้าแบบ จอดห์ปูร์ ในสมัยรัชกาลที่ ๖
เจ้าบุญวาทย์วงษ์มานิต ฯ และกางเกงขี่ม้าแบบ จอดห์ปูร์ ในสมัยรัชกาลที่ ๖
ภาพที่บูรณะและสร้างสรรค์ด้วยเทคโนโลยี AI นี้ เป็นพระรูปของ นายพลตรี เจ้าบุญวาทย์วงษ์มานิต ฯ เจ้าผู้ครองนครลำปางองค์สุดท้าย
คอลเลกชันภาพชุดนี้มีที่มาจากภาพถ่ายเก่าที่เหลืออยู่เพียงสองภาพ ได้แก่ พระรูปขาวดำซึ่งเผยให้เห็นเพียงพระพักตร์ ปกคอเสื้อ และชายเสื้อเล็กน้อย อีกภาพคือภาพถ่ายขาวดำของ คุ้มหลวงลำปาง ซึ่งปัจจุบันได้ถูกรื้อถอนไปแล้ว สิ่งนี้ก่อให้เกิดจินตนาการและคำถามว่า แท้จริงแล้วพระองค์ทรงสวมเสื้อเช่นไร
แม้ผมจะเป็นนักออกแบบเครื่องแต่งกาย แต่กลับไม่เคยพบเสื้อลักษณะนี้มาก่อน ด้วยคอเสื้อที่สูงปกอ่อน ซ้อนเป็นสองชั้น และรูปแบบที่โดดเด่น สิ่งที่ผมนึกขึ้นทันทีคือ เสื้อนักจ็อกกี้ ในศตวรรษที่ 19 เมื่อค้นคว้าเพิ่มเติมก็ยังไม่พบข้อมูลที่ชัดเจน จึงทดลองตีความใหม่ในรูปแบบของ riding habit ซึ่งสมเหตุสมผล เพราะบุรุษในศตวรรษที่ 19 ส่วนใหญ่ล้วนขี่ม้าได้ และเสื้อลักษณะนี้น่าจะใช้สวมใส่เมื่อขี่ม้ารอบคุ้มหลวง หรือแม้แต่ในนครลำปางเอง ช่วงปลายรัชกาลที่ 5 ถึงต้นรัชกาลที่ 6
กางเกงขี่ม้าแบบจอดห์ปูร์ (Jodhpur Breeches)
ในพระรูป พระองค์ทรงสวมกางเกงขี่ม้าแบบ จอดห์ปูร์(Jodhpur breeches) ซึ่งมีต้นกำเนิดจากเมืองจ็อดปูร์ (Jodhpur) หรือในภาษาไทยเราเรียกว่าเมือง โชธปุระ ในรัฐราชสถาน ประเทศอินเดีย กางเกงชนิดนี้ดั้งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของชุดขี่ม้าพื้นเมืองอินเดีย โดยมีลักษณะ หลวมตรงสะโพกและต้นขา เพื่อให้เคลื่อนไหวได้สะดวก และ รัดแน่นที่น่องและข้อเท้า เพื่อสวมเข้ากับรองเท้าบู๊ทสูงได้พอดี
กางเกงจ็อดเปอร์เริ่มแพร่หลายขึ้นเมื่อ อังกฤษขยายอิทธิพลในอินเดียตั้งแต่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 17 ผ่านบริษัทอินเดียตะวันออก (East India Company) และยิ่งเป็นที่นิยมมากขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ภายใต้การปกครองโดยตรงของอังกฤษหรือ British Raj หลัง ค.ศ. 1858 (พ.ศ. 2401) นายทหารและข้าราชการอาณานิคมอังกฤษได้เรียนรู้การขี่ม้าแบบอินเดียและนำกางเกงจอดห์ปูร์กลับไปยุโรป จนกลายเป็นแฟชั่นของสุภาพบุรุษในวงการทหาร ม้าแข่ง และกีฬาโปโล ก่อนจะเผยแพร่สู่สังคมยุโรปในวงกว้าง
การพัฒนาสู่กางเกงขี่ม้าแบบยางยืด (Elasticated Breeches)
กางเกงจอดห์ปูร์แบบดั้งเดิมมักตัดเย็บจากผ้าฝ้ายหรือผ้าวูลหนา และปล่อยหลวมบริเวณต้นขาเพื่อเพิ่มความคล่องตัว แต่เมื่อเข้าสู่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 เทคโนโลยีสิ่งทอเปลี่ยนแปลงไป การพัฒนาผ้ายืด (elastic fabrics) ที่ผสมเส้นใยยางหรือใยสังเคราะห์ ทำให้สามารถตัดกางเกงที่ รัดรูปตลอดทั้งขา ได้โดยไม่จำเป็นต้องปล่อยหลวมช่วงต้นขาอีกต่อไป
กางเกงขี่ม้าแบบยางยืด (elasticated riding breeches) เริ่มแพร่หลายในทศวรรษ 1920–1930 และกลายเป็นมาตรฐานใหม่ของนักกีฬาขี่ม้าในยุโรป โดยเฉพาะการกระโดดข้ามสิ่งกีดขวางและการแข่งม้า เพราะให้ความกระชับ ลดแรงเสียดทาน และเคลื่อนไหวได้สะดวกกว่า
การสร้างสรรค์ด้วย AI
ดังนั้น พระรูปของเจ้าบุญวาทย์วงษ์มานิตที่ถ่ายทอดผ่าน AI ในครั้งนี้ จึงสะท้อนภาพ “การเปลี่ยนผ่านทางแฟชั่น” ระหว่าง กางเกงขี้ม้าจอดห์ปูร์ดั้งเดิมจากอินเดีย กับ กางเกงขี่ม้าแบบยางยืดสมัยใหม่ โดยผมเลือกจัดองค์ประกอบใหม่ให้พระองค์ทรงยืนคู่กับม้า และตั้งฉากหลังเป็นถนนเก่าและคุ้มหลวงลำปาง เพื่อเชื่อมโยงความทรงจำในประวัติศาสตร์เข้ากับการตีความเชิงสร้างสรรค์ผ่านเทคโนโลยีร่วมสมัย
Chao Boonwat Wongmanit and the Jodhpur Breeches
This AI-restored and creatively reimagined portrait presents Major General Chao Boonwat Wongmanit, the last ruler of Lampang.
The collection is based on only two surviving historical photographs: one portrait that shows merely his face, shirt collar, and a small part of the garment, and another photograph of the old Khum Luang Lampang residence, which has since been demolished. From these fragments arose the imagination and the question: what kind of shirt did he actually wear?
Although I am a costume designer, I had never encountered a shirt like this before—with its tall double collar and bold styling. My immediate thought was of a 19th-century jockey’s shirt. Further research brought no clear conclusion, so I experimented with reinterpreting it as a riding habit. This was a plausible choice, since most men in the 19th century could ride horses, and such a shirt could have been worn on excursions around the Khum Luang or even in Lampang during the late reign of King Rama V and the early reign of King Rama VI.
Jodhpur Breeches
In the portrait, he is dressed in Jodhpur breeches, originating from the city of Jodhpur (known in Thai as Chothpur) in Rajasthan, India. These breeches were originally part of traditional Indian riding attire. Their distinctive form was loose at the hips and thighs to allow freedom of movement in the saddle, and tight from the calf to the ankle so that they would fit neatly into tall riding boots.
Jodhpurs became more widely known as the British expanded their influence in India from the early 17th century through the East India Company, and gained even greater prominence in the 19th century under direct British rule—the British Raj—after 1858. Colonial officers and administrators learned the Indian style of riding and brought jodhpurs back to Europe, where they quickly became fashionable among gentlemen in the military, in horse racing, and in polo, before spreading into broader European society.
The Development of Elasticated Breeches
Traditional jodhpurs were usually made from heavy cotton or wool, and cut loose at the thighs for mobility. However, in the early 20th century, textile technology advanced: the development of elastic fabrics incorporating rubber or synthetic fibres made it possible to tailor riding trousers that were close-fitting along the entire leg, eliminating the need for the exaggerated fullness at the thighs.
These elasticated riding breeches became popular in the 1920s–1930s and soon established themselves as the new standard for equestrian athletes in Europe, especially in show jumping and horse racing, because they provided a sleek fit, reduced friction, and allowed greater ease of movement.
Created Through AI
Thus, this AI portrait of Chao Boonwat Wongmanit captures a moment of fashion transition—between the traditional Indian jodhpurs and the modern elasticated breeches. I chose to reconstruct him standing beside a horse, against a backdrop of the old streets of Lampang and the Khum Luang residence, connecting the memory of history with a creative reinterpretation enabled by contemporary technology.
#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart #ThaiFashionHistory #ThaiFashionAI #thailand #UNESCO#digitalfashion
