สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราวุธ สยามมกุฎราชกุมารและพระเจ้าลูกยาเธอ

สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราวุธ สยามมกุฎราชกุมารและพระเจ้าลูกยาเธอ

ภาพที่ได้รับการบูรณะและสร้างสรรค์ด้วยเทคโนโลยี AI ชุดนี้ เป็นพระบรมฉายาลักษณ์ของ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ขณะทรงดำรงพระยศเป็นสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราวุธ สยามมกุฎราชกุมาร (ประทับพระเก้าอี้) ฉายที่สถานทูตไทย กรุงลอนดอน พร้อมด้วยพระเจ้าลูกยาเธอ พระองค์เจ้าเพ็ญพัฒนพงศ์ สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์ กรมขุนมไหยสุริยสงขลา สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมขุนพิษณุโลกประชานาถ

พระนามจากซ้ายไปขวา

๑. พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นพิไชยมหินทโรดม ทรงเป็นต้นราชสกุลเพ็ญพัฒน์ มีพระนามเดิมว่า พระเจ้าลูกยาเธอ พระองค์เจ้าเพ็ญพัฒนพงศ์ กรมหมื่นพิไชยมหินทโรดม ประสูติ ๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๔๒๕ สิ้นพระชนม์ ๑๑ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๕๒ พระราชโอรสพระองค์ที่ ๓๘ ในรัชกาลที่ ๕ ประสูติแต่เจ้าจอมมารดามรกฎ เป็นอธิบดีกรมเพาะปลูก องค์ต้นราชสกุลเพ็ญพัฒน์ ผู้ประพันธ์เพลง “ลาวดำเนินเกวียน” หรือ “ลาวดวงเดือน” รัชกาลที่ ๕ ทรงอุดหนุนกิจการไหม ตั้ง “กรมช่างไหม” เมื่อ ๓๐ กันยายน พ.ศ. ๒๔๔๖ โดยทรงเป็นอธิบดีพระองค์แรก และก่อตั้ง “โรงเรียนกรมช่างไหม” ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๔๔๗ ซึ่งพัฒนามาเป็นมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

๒. สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต ทรงเป็นต้นราชสกุลบริพัตร มีพระนามเดิมว่า สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต ประสูติ ๒๙ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๒๔ สิ้นพระชนม์ ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๗ พระราชโอรสในรัชกาลที่ ๕ กับสมเด็จพระปิตุจฉาเจ้า สุขุมาลมารศรี พระอัครราชเทวี ทรงดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการทหารบก ผู้บัญชาการทหารเรือ เสนาธิการทหารบก และเสนาบดีหลายกระทรวง เป็นองคมนตรีในรัชกาลที่ ๕–๗ ทรงพระนิพนธ์ “ตำราเล่นกล้วยไม้” เล่มแรกของไทย จนได้รับการยกย่องเป็น “พระบิดาแห่งวงการกล้วยไม้ในประเทศไทย” ต่อมาพระนามกรมเปลี่ยนเป็น “กรมขุนนครสวรรค์วรพินิต” ประทับวังบางขุนพรหม อันลือชื่อว่า “จอมพลบางขุนพรหม” และเป็นองค์ต้นราชสกุลบริพัตร

๓. พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๒๔ – ๒๖ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๖๘) เป็นพระมหากษัตริย์สยาม รัชกาลที่ ๖ แห่งราชวงศ์จักรี ครองราชย์ตั้งแต่วันที่ ๒๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๕๓ จนกระทั่งสวรรคตใน พ.ศ. ๒๔๖๘

พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชสมภพ ณ พระบรมมหาราชวัง ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นพระราชโอรสพระองค์ที่ ๓๒ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวและเป็นพระองค์ที่ ๓ ในสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง พระองค์มีพระอัจฉริยภาพและทรงบำเพ็ญพระราชกรณียกิจในหลายสาขา ทั้งด้านการเมืองการปกครอง การทหาร การศึกษา การสาธารณสุข การต่างประเทศ และที่สำคัญที่สุดคือด้านวรรณกรรมและอักษรศาสตร์ ได้ทรงพระราชนิพนธ์บทร้อยแก้วและร้อยกรองไว้นับพันเรื่อง กระทั่งทรงได้รับการถวายพระราชสมัญญาเมื่อเสด็จสวรรคตแล้วว่า "สมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า" พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์พระองค์แรกในราชวงศ์จักรีที่ไม่มีวัดประจำรัชกาล แต่ได้ทรงมีการสถาปนาโรงเรียนมหาดเล็กหลวง หรือวชิราวุธวิทยาลัยในปัจจุบันขึ้นแทน ด้วยทรงพระราชดำริว่าพระอารามนั้นมีมากแล้ว และการสร้างอารามในสมัยก่อนนั้นก็เพื่อบำรุงการศึกษาของเยาวชนของชาติ จึงทรงพระราชดำริให้สร้างโรงเรียนขึ้นแทน ทรงมีพระราชธิดา ๑ พระองค์ คือ สมเด็จพระเจ้าภคินีเธอ เจ้าฟ้าเพชรรัตนราชสุดา สิริโสภาพัณณวดี

๔. สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ทรงเป็นต้นราชสกุลจักรพงษ์ มีพระนามเดิมว่า สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ประสูติ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๒๖ สิ้นพระชนม์ ๑๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๖๓ องค์ต้นราชสกุล “จักรพงษ์” พระราชโอรสพระองค์ที่ ๔๓ ในรัชกาลที่ ๕ และพระองค์ที่ ๔ ในสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ ต่อมาเป็นสมเด็จพระอนุชาธิราชในรัชกาลที่ ๖ ทรงเป็นผู้บัญชาการโรงเรียนนายร้อยทหารบก วางระเบียบแบบแผนการศึกษา และทรงได้รับการยกย่องเป็น “พระบิดาแห่งกองทัพอากาศ” กองบิน ๒ จัดสร้างพระบรมราชานุสาวรีย์ไว้หน้ากองบังคับการกองบิน ๒ จังหวัดลพบุรี

แฟชั่นที่น่าสนใจในพระบรมฉายาลักษณ์

ฉลองพระองค์ของทั้ง ๔ พระองค์คือฉลองพระองค์ Morning suit ซึ่งเป็นชุดที่สุภาพบุรุษในสมัยวิคตอเรีย (ค.ศ. ๑๘๓๗-๑๙๐๑) และแอดเวอร์เดียน (ค.ศ. ๑๙๐๑-๑๙๑๐) นิยมสวมใส่ในตอนเช้าถึงกลางวัน ชุดนี้เป็นชุดที่ใส่ในงานที่เป็นทางการหรืองานที่ต้องการความสุภาพเรียบร้อย โดยไม่ต้องแต่งอย่างเป็นทางการมากเหมือนชุด Frock coat สามารถอ่านในภาพได้ว่าพระบรมฉายาลักษณ์นี้น่าจะถ่ายประมาณช่วงปี 1900s สมัยรัชกาลที่ ๕ ตอนปลายและสมัยแอดเวอร์เดียน สิ่งที่สามารถบอกได้ว่าเป็นสมัยนี้คือส่วนประกอบที่ดูผิวเผินอาจจะไม่ทราบรายละเอียดคือ คอปกแข็งแบบ double round หรือปกเสื้อแบบแข็งถอดได้แบบกลมสองชั้น ที่พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว และกรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ทรงสวม เพราะคอปกนี้เป็นที่นิยมอย่างมากในหมู่สุภาพบุรุษในอังกฤษและยุโรปในยุคนี้ ซึ่งเป็นคอปกเสื้อที่พัฒนามาจากปกแบบตรง Imperial collar

การอ่านภาพจากเครื่องแต่งกายมีความแม่นยำสูง และสามารถคาดเดาอายุของภาพได้ไม่เกิน ๑–๕ ปี ของเวลาในการถ่ายภาพ สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงองค์ความรู้ด้านประวัติศาสตร์แฟชั่นมีความสำคัญต่อการศึกษาประวัติศาสตร์ภาพถ่าย

H.R.H. Crown Prince Maha Vajiravudh and His Half-Brothers

This AI-restored and creatively reimagined collection presents a royal portrait of H.R.H. Crown Prince Maha Vajiravudh (later King Vajiravudh, Rama VI) seated on a chair at the Siamese Legation in London, together with H.R.H. Prince Phenphatphong (later Prince Pichai Mahintarodom), H.R.H. Prince Paribatra Sukhumbandhu, Prince of Nakhon Sawan, and H.R.H. Prince Chakrabongse Bhuvanath, Prince of Phitsanulok.

From left to right:

1. Prince Pichai Mahintarodom (1882–1909)
Originally styled H.R.H. Prince Phenphatphong, he was the 38th son of King Chulalongkorn (Rama V), born on 13 September 1882 to Chao Chom Manda Morakot. He served as Director-General of the Department of Agriculture and became the founder of the Phenphat family. He is remembered as the composer of the famous song Lao Duang Duean(“Lao Duang Deuan”) also known as Lao Damnoen Kwan. King Chulalongkorn strongly supported the silk industry, and on 30 September 1903 he established the Department of Sericulture, with Prince Phenphatphong as its first Director-General. On 16 January 1904, he founded the School of Sericulture, which later evolved into Kasetsart University. He passed away on 11 November 1909.

2. Prince Paribatra Sukhumbandhu, Prince of Nakhon Sawan (1881–1944)
Born 29 June 1881, he was the son of King Chulalongkorn (Rama V) and Queen Sukhumala Marasri. He was a half-brother of Crown Prince Vajiravudh. Prince Paribatra held numerous high-ranking positions, including Commander of the Royal Thai Army, Commander of the Royal Thai Navy, Chief of the General Staff, and Minister of several departments. He also served as Privy Councillor during the reigns of Kings Rama V to Rama VII. He was the author of the first Thai orchid manual, earning him the title “Father of Thai Orchidology.” He resided at Bang Khun Phrom Palace, earning the popular epithet “Marshal of Bang Khun Phrom.” He became the founder of the Paribatra family.

3. King Vajiravudh, Rama VI (1881–1925)
Born on 1 January 1881 at the Grand Palace, he was the 32nd son of King Chulalongkorn (Rama V) and the third son of Queen Saovabha Phongsri, the Queen Mother. King Vajiravudh ascended the throne on 23 October 1910 and reigned until his death on 26 November 1925. He is renowned for his literary achievements, writing thousands of works in both prose and verse, and was posthumously honoured with the title “Somdet Phra Maha Thiraracha” (The Great Scholar King). Unlike his predecessors, he did not establish a temple for his reign but instead founded the Royal Pages’ School, now Vajiravudh College, believing education to be the true foundation of the nation. He had one daughter, H.R.H. Princess Bejaratana Rajasuda Sirisobhabannavadi.

4. Prince Chakrabongse Bhuvanath, Prince of Phitsanulok (1883–1920)
Born 3 March 1883, the 43rd son of King Chulalongkorn and the fourth son of Queen Saovabha Phongsri, he became the founder of the Chakrabongse family. As a younger brother of King Vajiravudh, he was later elevated to the rank of Somdet Phra Anuchathirat (Deputy King). He served as Commandant of the Royal Military Academy, laying down modern standards of military education, and is revered as the “Father of the Royal Thai Air Force.” A statue was erected in his honour at the Royal Thai Air Force Base in Lopburi. He passed away on 13 June 1920.

Fashion Notes in the Portrait

All four princes are dressed in Morning suits, a formal day attire widely worn by gentlemen during the late Victorian and Edwardian eras. Morning suits were less formal than frock coats yet appropriate for official and ceremonial occasions. Based on the details, this portrait can be dated with accuracy to the early 1900s, during the late reign of King Chulalongkorn and the Edwardian period in Britain.

Notably, detachable double-round stiff collars, as worn by Crown Prince Vajiravudh and Prince Chakrabongse, were highly fashionable among European gentlemen of the era. This collar type evolved from the earlier Imperial collar style and serves as a strong clue in dating the photograph.

The study of costume history provides remarkable precision in dating historical photographs, often within a margin of 1–5 years, underscoring the value of fashion scholarship in photographic historiography.

#aifashionlab #AI #aiartist #aiart #aifashion #aifashiondesign #aifashionstyling #aifashiondesigner #fashion #fashionhistory #historyoffashion #fashionstyling #fashionphotography #digitalfashiondesign #digitalcostumedesign #digitaldesign #digitalaiart #ThaiFashionHistory #ThaiFashionAI #thailand